Próba ujeżdżenia

Próba ujeżdżenia zawsze rozgrywana jest jako pierwsza. Zawodnicy na specjalnie przygotowanym do tej próby placu (czworoboku) wykonują program, w którym zawarto określone figury wraz z chodem konia, którym ma się w trakcie przejazdu poruszać i wymaganą kolejnością ich wykonywania. Koń na czworoboku powinien łatwo się prowadzić, nie wykazując oznak niepokoju, oporu bądź sztywności w odpowiedzi na sygnały jeźdźca. Chętnie i poprawnie wykonywać elementy, dzięki impulsowi oraz odpowiedniemu wygimnastykowaniu. Pomoce jeźdźca powinny być dyskretne, sylwetka nienaganna a przejazd nacechowany spokojem. Wykonanie programu ujeżdżeniowego oceniają sędziowie, w skali od 1 do 10 za każdy ruch. Na koniec wystawiają również oceny ogólne, w których zwracają szczególną uwagę na jakość chodów konia, impuls, zaprezentowane posłuszeństwo konia oraz postawę i dosiad jeźdźca. Z sumowanych punktów po przejeździe otrzymujemy końcowy wynik procentowy (w ilu procentach został wykonany program), który następnie jest przeliczany punkty karne.

Próba terenowa (KROS)

Próba terenowa polega na pokonaniu trasy z przeszkodami czyli tak zwanego krosu. Długość trasy, liczba przeszkód oraz tempo pokonywania trasy różnią się skalą trudności, czyli uzależnione są od klasy konkursu. Próba ta ma na celu sprawdzenie szybkości, wytrzymałości i możliwości skokowych konia. W takim samym stopniu wymaga precyzji i świadczy o odwadze zarówno jeźdźca jak i konia. Dodatkowo uzyskany w tej próbie wynik wskazuje na wiedzę zawodnika o możliwościach swojego konia. Na trasie krosu przeszkody terenowe mogą występować pojedynczo, mogą być złożone z kilku członów w techniczne kombinacje lub być przeszkodami z alternatywami. Te ostatnie mają przynajmniej dwie możliwości ich pokonania: pierwszą trudniejszą ale wymagającą mniej czasu na pokonanie oraz drugą łatwiejszą, ale zabierającą więcej czasu. Sędziowie oceniają błędy na każdej przeszkodzie w następujący sposób: pierwsza odmowa skoku 20 punktów karnych, druga odmowa 40 punktów karnych , trzecia odmowa powoduje eliminację. Każdy upadek zarówno jeźdźca jak i konia, związany z pokonywaniem przeszkody powoduje eliminację. Przekroczenie normy czasu za każdą rozpoczętą sekundę nakłada na zawodnika 0,4 punktu karnego.

Próba skokowa

Trzecią próbą w WKKW jest próba skoków przez przeszkody. Jest ona podobna do zwykłych konkursów dyscypliny skoków. Ma ona na celu pokazanie dobrego przygotowania konia do pokonywania przeszkód na parkurze. Zawodnik pokonując trasę parkuru za każdą zrzutkę otrzymuje 4 punkty karne, za pierwsze nieposłuszeństwo również 4 punkty karne, za upadek i drugie nieposłuszeństwo zostaje wyeliminowany. Przekroczenie normy czasu o każdą sekundę powoduje nałożenie na zawodnika 1 punktu karnego. Rodzaj toru przeszkód (parkuru), jego długość, wymagane tempo i wymiary przeszkód uzależnione są od stopnia trudności – klasy – danych zawodów. Punkty karne ze wszystkich prób są sumowane i ustalana jest klasyfikacja końcowa. Zwycięża ten zawodnik, który uzyskał najmniej punktów karnych. Najwyższe rangą zawody międzynarodowe w tej dyscyplinie to Igrzyska Olimpijskie, rozgrywane co cztery lata na poziomie czterech gwiazdek. Następnie rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Puchar Świata, Igrzyska Kontynentalne, Mistrzostwa Kontynentu, Puchar Kontynentu, Mistrzostwa Regionalne. W krajowym systemie współzawodnictwa sportowego rozgrywane są następujące rodzaje zawodów: Mistrzostwa Polski, Puchar Polski, Zawody Krajowe, Mistrzostwa Polski Młodych Koni.

W Polsce zawody w dyscyplinie WKKW rozgrywane są w następujących klasach:

-LL, czyli pierwszy stopień wprowadzający konia i jeźdźca w tajniki pokonywania przeszkód terenowych,

-L, inaczej lekka,

-P, pośrednia pomiędzy początkiem kariery WKKW a pierwszym etapem międzynarodowego poziomu,

-Jedna gwiazdka, czyli wprowadzenie koni i zawodników w szeroki zakres przeszkód na poziomie międzynarodowym,

-Dwie gwiazdki, zawierają bardziej skomplikowane wymagania,

-Trzy gwiazdki, poziom kwalifikujący zawodnika i konia do zawodów rangi Mistrzostw Europy, Świata oraz Igrzysk Olimpijskich.

Ciekawa jest historia WKKW. Konkurencja wywodzi się z tradycji wojskowej i pierwszy raz zawody o podobnej formule zostały rozegrane w Paryżu w 1902 roku. Celem zawodów było zademonstrowanie odwagi, wytrzymałości i szybkości koni, jak równie ich wyjątkowe zgranie z jeźdźcem. Po raz pierwszy WKKW zagościło na Olimpiadzie w roku 1912 w Sztokholmie, lecz do roku 1924 mogli brać udział tylko oficerowie wojskowi w czynnej służbie. Zawodnicy cywilni zostali dopuszczeni dopiero w roku 1956. Kobiety po raz pierwszy mogły wystartować w zawodach WKKW dopiero w roku 1964 i do dziś współzawodniczą z mężczyznami jak równy z równym.

Joanna Gębarowska - Rio Plus

Fot. PZJ